Van Binnen naar Buiten
Er zijn twee soorten intelligentie:
een wordt verworven, zoals een kind op school
feiten en begrippen uit zijn hoofd leert,
door boeken en door wat de leraar zegt,
informatie verzameld uit de traditionele
en de nieuwe wetenschappen.
Zo'n intelligentie helpt je vooruit in de wereld.
Door je vermogen om informatie te bevatten
kom je onder of boven anderen te staan.
Met deze intelligentie drentel je door de velden
van kennis, erin en eruit,
en zo krijg je steeds meer aantekeningen op je staat van dienst.
Er is een andere staat, een die reeds
compleet is en die onaangetast is in jou.
Een bron wiens bassin overstroomt.
Een frisheid in het midden van de borst.
Deze intelligentie vergeelt niet
en stagneert niet. Zij is vloeibaar
en beweegt niet van buiten naar binnen
door het loden buizenstelsel van doorgrondend leren.
Dit tweede kennen
is een fontein
van in jou
naar buiten
Jaial al-Din Rumi
Perzisch dichter en mysticus
1207-1273
Zo mooi dit gedicht van Rumi. Ik denk dat we op dit moment een beetje zijn doorgeslagen in het kennen door ‘het loden buizenstelsel van doorgrondend leren’. En dit soort kennis levert ons eigenlijk in the bigger scheme of things, weinig op. Een extra wapenfeit op je cv is misschien fijn, maar ben je gelukkig met je leven? Voel je je verbonden met jezelf en het grote geheel, en voel je dat je leven vervullend is, dat je iets bijdraagt?
Verwacht je perfectie?
Intelligentie van binnen naar buiten heeft ook te maken met hoe goed wij onszelf kennen, onze innerlijke wereld en hoe goed wij onszelf kunnen reguleren. Hieronder volgen nog een paar goede vragen die je aan jezelf kunt stellen als het even wat minder gaat. Ze hebben de kracht negatieve patronen te doorbreken en je vrijheid te geven om een bewuste keus te maken in hoe je met een situatie wilt omgaan.
Als je je bewust wordt van negatieve gedachten en beelden in je geest, schenk er op een vriendelijke en geïnteresseerde manier aandacht aan en breid die uit tot een of meer van de volgende vragen (en ga na elke vraag terug naar je ademhaling):
- Verwar ik een gedachte met een feit?
- Trek ik voorbarige conclusies?
- Denk ik (te) zwart-wit?
- Veroordeel ik mezelf volledig omdat ik één ding fout heb gedaan?
- Concentreer ik me op mijn zwakheden en vergeet ik mijn sterke punten?
- Beschuldig ik mezelf van iets waar ik geen schuld aan heb?
- Veroordeel ik mezelf?
- Stel ik onredelijk hoge eisen aan mezelf, zodat ik tekort zal schieten?
- Ben ik aan het gedachten lezen / de toekomst aan het voorspellen?
- Verwacht ik perfectie?
- Ben ik aan het doemdenken?
Het helpt als je in het onderzoek naar je gedachten een vriendelijke, geïnteresseerde en nieuwsgierige houding hebt.
Naar de film
Het is een mooie oefening om regelmatig even naar je eigen film te kijken. Stel je voor dat je in een bioscoop naar een leeg scherm zit te kijken. Die blijft vast niet lang leeg… observeer al je gedachten, emoties, oordelen, gewaarwordingenals magische voorstellingen – ze komen en ze gaan – hebben geen kleur, geen vorm, geen substantie, maar als ze er zijn, lijken ze heel concreet en levensecht.
Wat zijn de gemoedstoestanden of de speciale soorten van gedachten die ons steeds weer in hun macht krijgen, zodat we vergeten dat het slechts schijnwerkelijkheden zijn?
Graag hoor ik van je ervaringen op Facebook of Twitter.
